Mój drogi Punjabi Premanand,
Proszę przyjmij moje błogosławieństwa. Otrzymałem twój list datowany na 13 kwietnia 1976 i z uwagą zapoznałem się z jego zawartością.
Co do twoich pytań: Tak, czytanie Bhagavad-gity pomoże, ale musisz poznawać tę wiedzę słuchając od zrealizowanej osoby. Bez pomocy guru, jeśli będziesz tylko samodzielnie czytał, możesz zostać zwiedziony na manowce. Dlatego tak wielu polityków, uczonych, itp., nie będąc kierowanymi przez system parampara, po prostu zwiodło społeczeństwo. Bhagavad-gita jest w Indiach standardową księgą wiedzy i wiele znanych osób, takich jak Gandhi, Aurobindo, Dr. Radhakrishnan itd., próbowało ją zrozumieć, ale nie byli w stanie. Sami dali się zwieść błędnemu rozumieniu, a z uwagi na swą wzniosłą pozycję, dodatkowo zwiedli jeszcze wielu swoich zwolenników.
Nasz system, wedyjski system przyswajania wiedzy, polega na udaniu się do właściwej osoby i słuchaniu od niej dokładnie tak, jak Arjuna słuchał od Kryszny. Mentalne spekulacje nie pomogą. Słuchanie jest głównym punktem. W Bhagavad-gicie jest napisane, dharmaksetre kuruksetre . . . kiedy słuchasz od duszy zrealizowanej, od osoby która zna rzeczy takimi jakimi są, to ona wyjaśni ci, że Kuruksetra jest miejscem, w którym od czasów niepamiętnych wykonywano rytuały religijne, od czasów poprzedzających nawet bitwę na polu Kuruksetra. Ale jeśli będziesz czytał książki napisane przez przebiegłego polityka, on wprowadzi cię w błąd i usłyszysz, że Kuruksetra odnosi się do ciała, co faktycznie nie jest prawdą. Taka właśnie jest różnica, gdy słuchasz od wielbicieli, gdy wibracja dźwiękowa pochodzi od zrealizowanej osoby. Z czytaniem książki jest tak samo . . . tattva-darsana – słuchanie od osoby, która zobaczyła prawdę. Nie ma różnicy pomiędzy czytaniem, a słuchaniem od zrealizowanej osoby, ale ciągłe słuchanie wibracji dźwiękowej od zrealizowanej duszy jest bardzie efektywne, jest lepsze.
>>> Ref. VedaBase => Letter to: Punjabi Premanand -- Bombay 16 April, 1976
